Pora na dwa zagrania, które występują kilkanaście razy w każdym meczu. Rzut rożny oraz rzut wolny — jakie płyną z niego korzyści oraz, kiedy zostaje odgwizdany?
Korner
Rzut rożny nazywany jest również kornerem albo rogiem. To odgwizdany przez sędziego sposób wznowienia gry przez wykop piłki z narożnika boiska. Sędzia nakazuje go, w przypadku gdy piłka opuści boisko i była jako ostatnia dotknięta przez piłkarza przeciwnej drużyny. Musi to się stać zarówno na podłożu jak i w powietrzu. Aby wykonać rzut rożny, piłkarz musi ustawić piłkę w polu rożnym boiska. Nie wybiera go sam, a działa na wyraźne wskazanie sędziego.
Do rzutu wychodzi jeden zawodnik z drużyny, który, aby wykonać go prawidłowo, musi dotknąć piłki, a ta musi się poruszyć. Nie jest więc wymagane, aby kopnął ją na określoną konkretnie odległość. Jednak pozostali zawodnicy, muszą być ustawieni przynajmniej 9,15 m od piłki. Gdy ta się poruszy, mogą już grać w dowolnej odległości. W teorii można zdobyć bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego. Ten nazywanych przez Hiszpanów „gol olimpico” jest jednak bardzo trudny do wykonania. Co ważne, w przypadku rzutu różnego, nie obowiązują przepisy o pozycji spalonej.
Rzut wolny
Sędzia sygnalizuje go w dwóch przypadkach:
- Gdy występuje przewinienie gracza, np przez faul albo zagranie ręką
- Gdy po spalonym jest odgwizdane wznowienie gry.
Wyróżnia się również dwa rodzaje rzutów wolnych. Pierwszy z nich to pośredni, gdzie piłka przed golem ma kontakt z zawodnikiem innym niż wykonawca rzutu. Drugi, to sytuacja gdy zawodnik może strzelać na bramkę przeciwnika od razu.
W momencie wykonywania rzutu wolnego mur utworzony przez piłkarzy musi być oddalony od piłki o co najmniej 9,15 metra, czyli 10 jardów.